De start is met perfect weer, het lijkt wel voorjaar. Dus heb ik hier nu alle snoeiwerkzaamheden klaar en kan de versnipperaar besteld worden. De honden vinden het prachtig om al die bergen snoeihout kleiner te maken maar dat duurt mij toch een tikje te lang.

Ook Berber heeft inmiddels haar eerste herpes enting ontvangen. Spannende tijden breken nu weer aan. Lekker plannen en kijken of alles in huis is, nog een extra grondbox bestellen als er twee nesten komen want de dames zullen de eerste weken echt niet bij elkaar willen liggen, haha.

Begin maart was het ook tijd voor de eerste echte shows voor Fiona. Aangezien ik wel wat vernieuwde inzichten over het showen kon gebruiken heb ik met haar een keer of drie een showtraining gevolgd. Voor Fiona was het goed om met diverse honden in een ring te staan en je dan te gedragen. En voor mij was het goed om Fiona te leren leiden. Kortom, voor beide een goede oefening.

En ik heb zeker baat gehad bij de lessen want de dame deed het prima en heel ontspannen.

Haar eerste show hebben we in Groningen gedaan, twee dagen achter elkaar. Fiona vond het leuk en dan is het een plezier om een hond te showen. Beide keren kreeg ze een 2^e uitmuntend in de jeugdklasse met beide keren een prima keurrapport. Ik was er heel tevreden mee. Uiteraard hebben we geshopt en ze was bij de honden-snoepwinkel niet weg te slaan. Met anderhalve kilo konijnenoren zijn we dus ook naar huis gegaan, haha, daar hebben ze nog wel een poosje plezier van.

En voor de mens, ik dus, was het een heerlijke dag. Zoveel bekenden gezien en gesproken dat ik in de avond bijna hees was, haha.

De tijd glijdt intussen verder en bij Doutzen verbeeld ik me al dat ze aan de onderkant wat voller wordt. Ook is ze hongeriger en……………..vindt ze haar eten lekker maar kauwt er langzamer op waardoor ze soms een poosje naar haar bak staat te kijken, hihi. Het gaat op maar moeizaam en daar had ze anders nooit last van. Aan Berber kan ik enkel zien dat ze tijdens het fietsen niet voorop rent maar in het midden en na een paar kilometer achteraan. Ook bij haar voelt het wat voller aan onder haar buikje. Enfin, spannende tijden breken aan.

Het is wonderbaarlijk, maar het weer blijft schitterend. Dit betekent dat de honden heerlijk met me kunnen fietsen en weer schoon en droog in huis komen. Alhoewel………de tuindeur staat weer open. Voor mij betekent dit ook weer hobbyen……..lees grasmaaien, haha.

De beide machines zijn weer nagekeken en inmiddels weer teruggebracht. Dus direct aan de slag. De grond is mooi droog en hard dus dan maait het fijn. De postzegel ziet er dan ook al weer strak uit. Ook de voortuin is weer puik in orde. Dus toen maar het land achter het huis doen. En dat was te veel van het goede. Er brak een veer af, geen idee waar die voor diende, maar er kwam wel rook van onderen vandaan. Snel gestopt en de maaibak uitgezet. Met de bibbers weer teruggereden naar de schuur want ik was natuurlijk net weer op het verste punt, kreun, en dan het hele eind moeten duwen zou dramatisch zijn. Gelukkig wilde de motor wel lopen en heel kalm heb ik hem binnen gezet. Inmiddels is hij weer naar het grasmachine-ziekenhuis en is het hobbyen even op een kalm pitje gezet.

En dan breekt er een nare periode aan. In januari is Spencer al behandeld voor een hardnekkige ontsteking aan zijn prostaat. Helaas begonnen zijn problemen opnieuw en nog meer kleinere ongemakken. Daarop hebben we hem aan de pijnstillers gezet en helaas reageerde hij hier op. Voor ons het teken dat er veel meer aan de hand is. Na een week hebben we alles geëvalueerd en waren we het er met ons drieën over eens dat het mooi geweest is voor Spencer.

Dit is de moeilijkste beslissing die je als baasjes van een hond soms moet nemen, in het belang van de hond. Enfin, op zondag heb ik z’n lijfarts gesproken en alles uitgelegd. Die was het met ons eens en de afspraak om op maandag hem in te laten slapen is gemaakt. En wat duurt zo een maandag dan lang, vreselijk. Uiteraard is hij nog gruwelijk verwend door Anje en Roel en mocht hij alles eten wat hij lekker vond. En dan is het moment daar, dr. P. Prins kwam bij Spencer thuis en in het bijzijn van ons allemaal viel hij heel kalm in slaap. Oh, wat doet dat zeer.

De volgende dag hebben voor hem een mooi plekje bij mij in de grote tuin uitgezocht en hebben hem daar, samen met de as van zijn vriendin Fiona, z’n laatste rustplaats gegeven. Op deze manier blijft hij bij ons.

We zijn nu aan het eind van de maand en Doutzen heeft een heel mooi buikje zij is nu 5 ½ week drachtig, bij Berber zit ook een buikje, maar zij is een dag of vijf later gedekt.

Doutzen haar misselijkheid is gelukkig weer over en ze kan weer normaal haar eten opeten en ook met smaak, haha. Berber heeft nergens last van gehad.

 

De maand is weer omgevlogen. Ik ben benieuwd wat de volgende maand voor ons in petto heeft.

Heel sssssspannend omdat aan het eind van de maand de beide dames gaan bevallen.

 

Tot dan………………